Translation:

O caravan leader, look the camels of the caravan, they are all drunk

The prince is drunk, the shaykh is drunk, the friend is drunk, and the strangers are drunk

 

O gardener, the thunder has become a musician, and the cloud’s become the saki

The garden is drunk, the thicket is drunk, the bud is drunk, and the thorn is drunk

 

O heavens, how long will you turn? Look at the movement of the elements:

The water is drunk, the air is drunk, the earth is drunk, and the fire is drunk

 

That’s what the outward form is like, don’t even ask me about the inner meaning

The spirit is drunk, the intellect is drunk, the body is drunk, the secrets are drunk

 

Go and leave dominance behind, become earth so that you see

Each speck of earth drunk from the dominant Creator

 

Don’t say there’s no drunkeness in winter

It has only hidden itself for a while from the eyes of the cunning

 

The roots of those trees drink wine secretly

Wait a couple of days, when they wake up, they’ll be drunk

 

If you run into trouble from their drunken staggering, don’t worry

With such a saki and musician, the drunks will never walk straight

 

Pour more wine, untie this knot

the drunk won’t submit until the wine reaches his head

 

O saki, pour drinks all around, how long can they brawl

The friends drunk from agreeing and the enemies drunk from denying?

 

Either the saki is stingy or the wine’s gone bad,

But something’s gone wrong if the drunk is walking straight

 

See our yellow faces and give us the rosy wine

Without it there’s no rosiness on the faces of the drunks

 

You have a divine wine so light and so subtle

You could drink a hundred barrels down each day

 

Shams-i-tabrizi, no one is sober around you

Disbeliever and beleiver, prodigal and ascetic and drinker are all drunk

 

 

Original:

                  ساربانا اشتران بین سر به سر قطار مست

میر مست و خواجه مست و یار مست اغیار مست

                     باغبانا رعد مطرب ابر ساقی گشت و شد

باغ مست و راغ مست و غنچه مست و خار مست

                          آسمانا چند گردی گردش عنصر ببین

آب مست و باد مست و خاک مست و نار مست

                  حال صورت این چنین و حال معنی خود مپرس

روح مست و عقل مست و خاک مست اسرار مست

                         رو تو جباری رها کن خاک شو تا بنگری

ذره ذره خاک را از خالق جبار مست

                          تا نگویی در زمستان باغ را مستی نماند

مدتی پنهان شدست از دیده مکار مست

                          بیخ‌های آن درختان می نهانی می‌خورند

روزکی دو صبر می‌کن تا شود بیدار مست

                       گر تو را کوبی رسد از رفتن مستان مرنج

با چنان ساقی و مطرب کی رود هموار مست

                               ساقیا باده یکی کن چند باشد عربده

دوستان ز اقرار مست و دشمنان ز انکار مست

                              باد را افزون بده تا برگشاید این گره

باده تا در سر نیفتد کی دهد دستار مست

                               بخل ساقی باشد آن جا یا فساد باده‌ها

هر دو ناهموار باشد چون رود رهوار مست

                              روی‌های زرد بین و باده گلگون بده

زانک از این گلگون ندارد بر رخ و رخسار مست

                    باده‌ای داری خدایی بس سبک خوار و لطیف

زان اگر خواهد بنوشد روز صد خروار مست