A current favorite Ghazal of Hafez, a sublime wedding of melody and meanings

Translation:

I known not what this drunkenness is that to us he brought

and who is the Saqi and from where is this wine that he brought?

What tune is this musician playing so skillfully

that in the midst of his song, my friend’s words, he’s brought

You too, grab some wine and take the desert road

For the songbird, sweet-sounding music, has brought

With goodness and joy, let the rose and daffodil arrive

The violet came happily, and purity the jasmine brought

The east wind is Solomon’s hoopoe in bringing us good news

For glad tidings from Sheba’s rose garden it has brought

O heart don’t complain of your state, knotted-up like a bud

for the knot-untying morning breeze, the dawn wind has brought

The cure for our heart’s weakness is the Saqi’s smile

Come—for the healer has arrived, and the remedy he’s brought

I am the disciple of the Magian Pir, don’t worry about me, O Shaykh

For you’ve made the promises, but he’s brought them to pass

I am amazed at that Turkish warrior

who attacked a poor dervish like me!

Heaven will be Hafez’s servant and work obediently

Now that seeking refuge, to your door, he’s brought

Original:

چه مستیست ندانم که رو به ما آورد

که بود ساقی و این باده از کجا آورد

چه راه مى زند اين مطرب مقام شناس

كه در ميان غزل قول آشنا آورد

تو نیز باده به چنگ آر و راه صحرا گیر

که مرغ نغمه سرا ساز خوش نوا آورد

رسیدن گل و نسرین به خیر و خوبی باد

بنفشه شاد و کش آمد سمن صفا آورد

صبا به خوش خبری هدهد سلیمان است

که مژده طرب از گلشن سبا آورد

دلا چو غنچه شکایت ز کار بسته مکن

که باد صبح نسیم گره گشا آورد

علاج ضعف دل ما کرشمه ساقیست

برآر سر که طبیب آمد و دوا آورد

مرید پیر مغانم ز من مرنج ای شیخ

چرا که وعده تو کردی و او به جا آورد

به تنگ چشمی آن ترک لشکری نازم

که حمله بر من درویش یک قبا آورد

فلک غلامی حافظ کنون به طوع کند

که التجا به در دولت شما آورد

One of Hafez’s most musical and delightful ghazals:

Translation:

Thank God the tavern door is finally open

for I’ve pressed my face to its door in need

The wine vats are gushing and roaring drunk

And that wine here is real and not metaphorical

He is all drunkenness, pride, and arrogance

we are all desperation, weakness, and need

The secret I never told the stranger and never will

I’ll tell the friend, for he is secrets’ intimate

The description of the wavy curls of his locks

cannot be made short, for it is a long story

It is the burden of Majnun’s heart and Layla’s curved tress

It is Mahmud’s face and the sole of Ayaz’s foot

Like the hawk, I’ve closed my eyes to the whole world

since I opened them to your beautiful face

Whoever enters the Ka’aba of your street

stands in prayer before the qibla of your eyebrow

O people of the assembly, about the agony of poor Hafez’s heart

ask the candle which is burning and melting…

(modified from Reza Saberi’s translation in The Divan of Hafez, p. 51)

Original:

المنة لله که در میکده باز است

زان رو که مرا بر در او روی نیاز است

خم‌ها همه در جوش و خروشند ز مستی

وان می که در آن جاست حقیقت نه مجاز است

از وی همه مستی و غرور است و تکبر

وز ما همه بیچارگی و عجز و نیاز است

رازی که بر غیر نگفتیم و نگوییم

با دوست بگوییم که او محرم راز است

شرح شکن زلف خم اندر خم جانان

کوته نتوان کرد که این قصه دراز است

بار دل مجنون و خم طره لیلی

رخساره محمود و کف پای ایاز است

بردوخته‌ام دیده چو باز از همه عالم

تا دیده من بر رخ زیبای تو باز است

در کعبه کوی تو هر آن کس که بیاید

از قبله ابروی تو در عین نماز است

ای مجلسیان سوز دل حافظ مسکین

از شمع بپرسید که در سوز و گداز است