Translation:

Show your face, for the orchard and rose garden is what I long for

Open your lips, for heaps of sugar are what I long for

O Sun of beauty, come out of the cloud for a moment

For that shining, radiant face is what I long for

From your air, I heard the sound of the falcon-drum

I returned, for the sultan’s arm is what I long for

You said flirtatiously, “Stop bothering me, get lost!”

That “stop bothering me” of yours is what I long for

Your refusal, “Be gone, the king is not at home”

and the aloofness and sternness of the doorkeeper are what I long for

In the hand of everyone that is, there are scraps of goodness

It is the mine of elegance and that quarry that I long for

The bread and water of heaven’s wheel are like a treacherous torrent

I am a fish, a whale, [the sea of] Oman is what I long for

Like Jacob, I cry alas, alack!

Seeing the fair face of Joseph of Canaan is what I long for

By God, without you, the city is a prison for me

Wandering out in the mountains and desert is what I long for

My heart is tired of these weak-spirited companions

The Lion of God and Rostam of Dastan are whom I long for

My soul is sick of Pharaoh and his oppression

the light of the face of Moses the son of Imran is what I long for

I’m tired of these crybabies always complaining

that ranting and raving of drunks is what I long for

I am more eloquent than the nightingale, but because of common envy

there’s a seal on my tongue and mourning is what I long for

Last night the shaykh went around the city, lamp in hand, crying

“I am tired of devils and beasts, a true human is what I long for.”

They said, “He is not be found, we too have searched”

He said “He who is not found is whom I long for.”

Though I am broke, I will not accept a small carnelian

For that rare, precious carnelian is what I long for

Hidden from every eye, while all things seen are from Him

that hidden One manifest in works is whom I long for

My state has gone beyond every desire and longing

From being and place to the foundations is what I long for

My ear heard the tale of belief and became drunk

What of sight’s portion? The image/face of belief is what I long for

In one hand, the winecup, in the other, the Beloved’s curl

to dance so much in the middle of the square is what I long for

That guitar says, “I am dying of expectation

the hand and pick of ‘Uthman are what I long for”

I am Love’s guitar and Love is the guitarist

these graces of the picking of the All-Merciful are what I long for

The rest of this ghazal, o clever singer

continue it on in this style, for this style is what I long for

Show your face, Shams (Sun), the pride of Tabriz, from the East

I am the hoopoe, the presence of Solomon is what I long for

Modified from A.J. Arberry’s translation in his 1968 Mystical Poems of Rumi, Number 51,

 

 

Original:

بنمای رخ که باغ و گلستانم آرزوست

بگشای لب که قند فراوانم آرزوست

ای آفتاب حسن برون آ دمی ز ابر

کآن چهره مشعشع تابانم آرزوست

بشنیدم از هوای تو آواز طبل باز

باز آمدم که ساعد سلطانم آرزوست

گفتی ز ناز بیش مرنجان مرا برو

آن گفتنت که بیش مرنجانم آرزوست

وآن دفع گفتنت که برو شه به خانه نیست

وآن ناز و باز و تندی دربانم آرزوست

در دست هر که هست ز خوبی قراضه‌هاست

آن معدن ملاحت و آن کانم آرزوست

این نان و آب چرخ چو سیل است بی وفا

من ماهیم نهنگم عمانم آرزوست

یعقوب وار وا اسفاها همی‌زنم

دیدار خوب یوسف کنعانم آرزوست

والله که شهر بی تو مرا حبس می‌شود

آوارگی و کوه و بیابانم آرزوست

زین همرهان سست عناصر دلم گرفت

شیر خدا و رستم دستانم آرزوست

جانم ملول گشت ز فرعون و ظلم او

آن نور روی موسی عمرانم آرزوست

زین خلق پرشکایت گریان شدم ملول

آن های هوی و نعره مستانم آرزوست

گویاترم ز بلبل اما ز رشک عام

مهر است بر دهانم و افغانم آرزوست

دی شیخ با چراغ همی‌گشت گرد شهر

کز دیو و دد ملولم و انسانم آرزوست

گفتند یافت می‌نشود جسته‌ایم ما

گفت آنک یافت می‌نشود آنم آرزوست

هر چند مفلسم نپذیرم عقیق خرد

کان عقیق نادر ارزانم آرزوست

پنهان ز دیده‌ها و همه دیده‌ها از اوست

آن آشکار صنعت پنهانم آرزوست

خود کار من گذشت ز هر آرزو و آز

از کان و از مکان پی ارکانم آرزوست

گوشم شنید قصه ایمان و مست شد

کو قسم چشم؟ صورت ایمانم آرزوست

یک دست جام باده و یک دست جعد یار

رقصی چنین میانه میدانم آرزوست

می‌گوید آن رباب که مردم ز انتظار

دست و کنار و زخمه عثمانم آرزوست

من هم رباب عشقم و عشقم ربابی است

وآن لطف‌های زخمه رحمانم آرزوست

باقی این غزل را ای مطرب ظریف

زین سان همی‌شمار که زین سانم آرزوست

بنمای شمس مفخر تبریز رو ز شرق

من هدهدم حضور سلیمانم آرزوست