I’ve quoted from these before, but here are two of my favorite ghazals in their entirety:
(If the videos on the other pages on this site don’t appear for you, try emptying your cache and reloading the page)
Translation:
The outward ascetic has no knowledge of our state
Whatever he says about us, there’s no room for disagreement
Whatever happens to the traveler of the Path is for his own good
No one is lost on a straight path
Depending on how the game goes, we may move a pawn
The king has no chance on the gangster’s chessboard
What is this lofty ceiling, plain or many-patterned?
No wise person in the world can solve this mystery
O Lord what manner of proud grandeur and power is this?
There are so many hidden wounds, and no space for a sigh…
It seems our bookkeeper doesn’t know the account
For nothing in the ledger is for the sake of God’s reward
Original:
زاهد ظاهرپرست از حال ما آگاه نیست
در حق ما هر چه گوید جای هیچ اکراه نیست
در طریقت هر چه پیش سالک آید خیر اوست
در صراط مستقیم ای دل کسی گمراه نیست
تا چه بازی رخ نماید بیدقی خواهیم راند
عرصه شطرنج رندان را مجال شاه نیست
چیست این سقف بلند ساده بسیارنقش
زین معما هیچ دانا در جهان آگاه نیست
این چه استغناست یا رب وین چه قادر حکمت است
کاین همه زخم نهان هست و مجال آه نیست
صاحب دیوان ما گویی نمی‌داند حساب
کاندر این طغرا نشان حسبه لله نیست
هر که خواهد گو بیا و هر چه خواهد گو بگو
کبر و ناز و حاجب و دربان بدین درگاه نیست
بر در میخانه رفتن کار یک رنگان بود
خودفروشان را به کوی می فروشان راه نیست
هر چه هست از قامت ناساز بی اندام ماست
ور نه تشریف تو بر بالای کس کوتاه نیست
بنده پیر خراباتم که لطفش دایم است
ور نه لطف شیخ و زاهد گاه هست و گاه نیست
حافظ ار بر صدر ننشیند ز عالی مشربیست
عاشق دردی کش اندربند مال و جاه نیست
Translation:
No one has seen your face, and yet a thousand rivals seek you
Although you’re still a bud, a hundred gazelles entreat you
Although I’m far from you, may no one ever be far from you
I still hope that I can be united with you soon
If I come to your home, it is not so strange
There are thousands of strangers like me in this land
In love there is no difference between the Sufi lodge and the tavern
Everywhere that is is illumined by the light of the beloved’s face
Wherever they are performing the rites of the abbey
There is rule of the monastery the name of the cross
Whoever became a lover without the friend glancing at him?
O Master, there is no pain, otherwise there are many physicians
Hafez’s cry was not in vain after all
It is a strange story and a wondrous tale
Original:
روی تو کس ندید و هزارت رقیب هست
در غنچه‌ای هنوز و صدت عندلیب هست
گر آمدم به کوی تو چندان غریب نیست
چون من در آن دیار هزاران غریب هست
در عشق خانقاه و خرابات فرق نیست
هر جا که هست پرتو روی حبیب هست
آن جا که کار صومعه را جلوه می‌دهند
ناقوس دیر راهب و نام صلیب هست
عاشق که شد که یار به حالش نظر نکرد
ای خواجه درد نیست وگرنه طبیب هست
فریاد حافظ این همه آخر به هرزه نیست
هم قصه‌ای غریب و حدیثی عجیب هست
Compare with Amir Khusro’s Ghazal:
I am the slave of that face which no one is allowed to see
mad for tresses that no one can pass by, nor is allowed to touch
A thirsty flame licks my breast, and displays in the distance
a drink, which no one’s allowed to taste.
Whether or not I look at him, I don’t have long to live,
My friend, is this any time to not allow looking?
Hundreds of hearts and eyes await your arrows
How is it that it’s only unlucky me they’re not allowed to hit?
Lord what agony this captive bird must feel!
when they won’t accept its sacrifice, nor its flight allow
Let me hear a single word and I’ll give up my soul
Isn’t it forbidden for me to die without ever being allowed to hear?
My breast was torn to a hundred shreds, my heart is cut to a hundred pieces
Why won’t these ignorant fools allow me to take off these tattered clothes?
Khusrau was pierced hundred of times by cruel thorns of separation
Will he ever be allowed to pluck a rose from your garden?
Original:
من بنده آن روي که ديدن نگذارند
ديوانه زلفي که کشيدن نگذارند
از تشنگيم شعله زنان سينه و از دور
شربت بنمايد و چشيدن نگذارند
چون زيستني نيستم، ار بينم و ار ني
اي دوست، چه وقت است که ديدن نگذارند؟
صد ديده و دل منتظر تير تو، فرياد
کش با من بيچاره رسيدن نگذارند
يارب، چه عذابي ست برين مرغ گرفتار؟
بسمل نپسندند و پريدن نگذارند
گفتم سخني بشنوم و جان دهم اکنون
محروم بميرم، چو شنيدن نگذارند؟
صد چاک شده سينه و صد پاره شده دل
اين بي خبران جامه دريدن نگذارند
امروز صبا از جگرم بوي گرفته ست
زنهار کزان سوش وزيدن نگذارند
صد خار جفا خورد ز هجران تو خسرو
آه، ار گلي از روي تو چيدن نگذارند
