Three more gems, back to back in his Divan:

Translation:

O you whose road-dust is the blood-price of China musk

and in whose crown’s shade the sun is tenderly nurtured

Strut out, for the narcissus’ pride is getting to be too much

I would die for the way your dark eyes look

Go ahead and drink my blood, for seeing a beauty such as you,

no angel will have the heart to write down your sin

You are the cause of the rest and sleep of the world

so your place is next to my heart and eye

I have an affair with every star every night,

out of desire for the light of your moon-like face

Friends who were together separated from each other,

but I am still in the happy refuge of your threshold

Hafez, do not lose hope in the grace of God

for in the end the fumes of your sigh will set fire to the harvest of grief.

Original:

ای خونبهای نافه چین خاک راه تو              خورشید سایه پرور طرف کلاه تو
نرگس کرشمه می‌برد از حد برون خرام                   ای من فدای شیوه چشم سیاه تو
خونم بخور که هیچ ملک با چنان جمال                  از دل نیایدش که نویسد گناه تو
آرام و خواب خلق جهان را سبب تویی              زان شد کنار دیده و دل تکیه گاه تو
با هر ستاره‌ای سر و کار است هر شبم                از حسرت فروغ رخ همچو ماه تو
یاران همنشین همه از هم جدا شدند                       ماییم و آستانه دولت پناه تو
حافظ طمع مبر ز عنایت که عاقبت                  آتش زند به خرمن غم دود آه تو

 

 

Translation:

O you who stature decorates the robe of royalty

and whose great nature adorns the crown and the signet

Your moon-like face from beneath the royal crown

makes the sun of victory rise every moment

Although the sun of the sky is the light and sight of the world

the dust under you your feet illumines its sight

Wherever the homa of your sky-high canopy casts a shade,

becomes the land of the bird of happiness

Of the thousands of different laws of religion and philosophy

not a single point was lost from your heart

The water of life drips from the beak of eloquence of

your sweet-speaking parrot, your sugar-chewing pen

What Alexander sought but the world did not give him

was a sip of pure wine from your reviving cup

There is no need to express one’s wish in your presence

no one’s secret remains hidden in the light of your insight

Hafez boasts of being a servant before your presence

in hope of your life-giving and world-granting forgiveness

Original:

ای قبای پادشاهی راست بر بالای تو                          زینت تاج و نگین از گوهر والای تو
آفتاب فتح را هر دم طلوعی می‌دهد                          از کلاه خسروی رخسار مه سیمای تو

گر چه خورشید فلک چشم و چراغ عالم است             روشنایی بخش چشم اوست خاک پای تو
جلوه گاه طایر اقبال باشد هر کجا                               سایه‌اندازد همای چتر گردون سای تو
از رسوم شرع و حکمت با هزاران اختلاف                 نکته‌ای هرگز نشد فوت از دل دانای تو
آب حیوانش ز منقار بلاغت می‌چکد                     طوطی خوش لهجه یعنی کلک شکرخای تو
آن چه اسکندر طلب کرد و ندادش روزگار                 جرعه‌ای بود از زلال جام جان افزای تو
عرض حاجت در حریم حضرتت محتاج نیست                  راز کس مخفی نماند با فروغ رای تو

                                            حافظ اندر حضرتت لاف غلامى مى جند

                                              براميد عفو جان بخش جهان بخشاى تو

 

Translation:

The violet twists from your musk-spreading tress

the rosebud’s veil tears from your heart-opening laughter

O my sweet smelling rose, do not burn your nightingale

for in all sincerity, every night, all night, he prays for you

I who used to be annoyed even by the angels’ breathing

now I stand a world of vexation for you

love of your face is my nature, the dust of your door is my heaven

your love is my destiny, my comfort is your satisfaction

The robe of the beggar of love has treasure up its sleeve

he who becomes your beggar attains the kingdom quickly

The throne of my eye is the seat of your image

I pray that your seat never be without you, my king

The frenzy of your love’s wine will only go away

when my passionate head has turned into dust at your door

Your face is a pleasant field, especially in the spring of beauty

when sweet-spoken Hafez became your songbird.

 

(Translations modified from The Divan of Hafez by Reza Saberi pp.473-5)

 

 

Original:
تاب بنفشه می‌دهد طره مشک سای تو
پرده غنچه می‌درد خنده دلگشای تو
ای گل خوش نسیم من بلبل خویش را مسوز
کز سر صدق می‌کند شب همه شب دعای تو
من که ملول گشتمی از نفس فرشتگان
قال و مقال عالمی می‌کشم از برای تو
مهر رخت سرشت من خاك درت بهشت من

عشق تو سرنبشت من راحت من رضاى تو

دلق گداى عشق را گنج بود در آستين

زود به سلطنت رسد هر كه بود گداى تو

شاه‌نشین چشم من تکیه گه خیال توست
جای دعاست شاه من بی تو مباد جای تو
شور شراب عشق تو آن نفسم رود ز سر
کاین سر پرهوس شود خاک در سرای تو
خوش چمنیست عارضت خاصه که در بهار حسن
حافظ خوش کلام شد مرغ سخنسرای تو