Qur’an 76:21

Translation:

Upon them are robes of green silk and embroidery, and they are adorned with bracelets of silver, and their Lord pours for them them a pure wine.

 

Original:
عَالِيَهُمْ ثِيَابُ سُندُسٍ خُضْرٌ وَإِسْتَبْرَقٌ وَحُلُّوا أَسَاوِرَ مِن فِضَّةٍ وَسَقَاهُمْ رَبُّهُمْ شَرَابًا طَهُورًا

Shabistari:

 

Translation:

Consider the meaning of “their Lord gives them to drink“

What is this “pure wine“? — purification from oneself

What a drink, what sweetness, what taste!

What wonder, what power, what longing!

O happy moment when we are free of our selves

when we are absolutely rich in poverty

No religion, no reason, no piety, no perception

Head in the dust, passed out, drunk

Of what account are paradise and houris and eternity?

For there is no room for such strangers in the khalwah

When I have seen this vision and drunk this wine

I do not know what will happen afterwards

But after every drunken spell there is a hangover

And from this thought, my heart fills with blood (grief)

 

 

Original:

سقاهم ربه” چبود بیندیش”

طهورا” چیست صافی گشتن از خویش”

زهی شربت زهی لذت زهی ذوق

زهی حیرت زهی دولت زهی شوق

خوشا آن دم که ما بی‌خویش باشیم

غنی مطلق و درویش باشیم

نه دین نه عقل نه تقوی نه ادراک

فتاده مست و حیران بر سر خاک

بهشت و حور و خلد آنجا چه سنجد

که بیگانه در آن خلوت نگنجد

چو رویت دیدم و خوردم از آن می

ندانم تا چه خواهد شد پس از وی

پی هر مستیی باشد خماری

از این اندیشه دل خون گشت باری